εὐγλωσσία

English (LSJ)

Att. εὐγλωττία, ἡ,

   A glibness of tongue, fluency of speech, E. Fr.206.4, Ar.Eq.837, Ps.-Ptol. Centil.38, Iamb. Protr.20.    II sweetness of song, Ael.NA17.23.

German (Pape)

[Seite 1059] ἡ, att. εὐγλωττία, Zungenfertigkeit, Ar. Equ. 837; von Vögeln, schöner Gesang, Ael. H. A. 17, 23; bei den Rhett. Wohlredenheit.

Greek (Liddell-Scott)

εὐγλωσσία: Ἀττ. -ττία, ἡ, ὡς καὶ νῦν, εὐχέρεια εἰς τὸ λαλεῖν, εὐφράδεια, εὐγλωττία, Εὐρ. Ἀποσπ. 205, Ἀριστοφ. Ἱππ. 837. ΙΙ. ἡδύτης ᾄσματος, Αἰλ. π. Ζ. 17. 23.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
douceur du chant en parl. d’oiseaux.
Étymologie: εὔγλωσσος.

Greek Monolingual

εὐγλωσσία, ἡ (ΑΜ) εύγλωσσος
βλ. ευγλωττία.

Greek Monotonic

εὐγλωσσία: Αττ. -ττία, ἡ, ευφράδεια, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

εὐγλωσσία: атт. εὐγλωττία ἡ беглость речи, плавная речь, красноречие Eur., Arph.

Middle Liddell

glibness of tongue, Ar.