fumo

Latin > English

fumo fumare, fumavi, - V :: smoke, steam, fume, reek

Latin > English (Lewis & Short)

fūmo: āre, v. n. fumus,
I to smoke, steam, reek, fume.
I Lit. (class.): acri sulphure montes Oppleti calidis ubi fumant fontibus aucti, Lucr. 6, 748: late circum loca sulphure fumant, Verg. A. 2, 698: recenti fossione terram fumare calentem, Cic. N. D. 2, 9, 25: est animadversum, fumare aggerem, quem cuniculo hostes succenderant, Caes. B. G. 7, 24, 2: tepidusque cruor fumabat ad aras, Verg. A. 8, 106: cum fumant altaria donis, Lucr. 6, 752; Hor. C. 3, 18, 8: fumantes pulvere campos, Verg. A. 11, 908: equos fumantes sudore, id. ib. 12, 338: quod ita domus ipsa fumabat, smoked, reeked (with banquets), Cic. Sest. 10, 24 (cf. Sen. Ep. 64): et jam summa procul villarum culmina fumant, are smoking (with fires for the preparation of food), i. e. evening approaches, Verg. E. 1, 83.—
II Trop.: si nullus terror, non obruta jam nunc Semina fumarent belli, Sil. 1, 654.

Latin > French (Gaffiot 2016)

fūmō,¹⁰ āvī, ātum, āre (fumus), intr., fumer, jeter de la fumée, de la vapeur : Cic. Nat. 2, 25 ; Cæs. G. 7, 24, 2 ; Lucr. 6, 748 ; Virg. En. 8, 106 ; equi fumantes Virg. En. 12, 338, chevaux fumants ; fumantes pulvere campi Virg. En. 11, 908, plaine fumante de poussière.

Latin > German (Georges)

fūmo, āvī, āre (fumus), rauchen, dampfen, qualmen, agger fumat, Caes.: villae passim incendiis fumabant, Liv.: domus fumabat, die Esse des Hauses rauchte (= es wurde wacker gekocht und geschmaust), Cic.: arae sacrificiis fumant, Liv.: loca sulfure fumant, Verg.: recenti fossione terram fumare calentem, Cic.: tepidusque cruor fumabat ad aras, Verg.: trifidā fumantia flammā corpora, Ov.: equûm fumantia colla, Verg.: spumantibus equis atque fumantibus, Min. Fel.