χαλινουργός
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ὁ, A bridle-maker, Lat. lorarius, Gloss.; abbreviated χαλινου in Sammelb.5124.684 (ii A. D.) acc. to Schow.
Greek (Liddell-Scott)
χᾰλῑνουργός: ὁ, ὁ κατασκευάζων χαλινούς, Schow Charta Papvracea Mus. Borgiani σ. 109.
Greek Monolingual
ὁ, Α
χαλινοποιός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλινός + ουργός (< ἔργον), πρβλ. ξυλ-ουργός].
