ἀρχαϊσμός

English (LSJ)

ὁ, A old-world charm of style, D.H.Comp.22. 2 use of obsolete expressions, ἀ. οὗτος ῥημάτων Men.11 D., cf. Sch.E.Hipp. 23. 3 ancient custom, περὶ ἀρχαϊσμοῦ, title of work by Manetho, Porph.Abst.2.55.

German (Pape)

[Seite 364] ὁ, altväterisches Betragen, bes. Nachahmung einer Alterthümlichkeit. Bei den Gramm. veralteter Sprachgebrauch.

Greek (Liddell-Scott)

ἀρχαϊσμός: ὁ, φράσις ἀπηρχαιωμένη ἢ ὕφος ἀρχαΐζον, Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 22.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
1 solera, toque de antigüedad del estilo, D.H.Comp.22.6.
2 gram. arcaísmo Sch.Hes.Th.34, Sch.E.Hipp.23, Sch.Arat.1., Seru.Buc.1.29, Lex.Sabb.18.17D., cf. quizá Phld.Acad.Ind.p.16.
3 antigüedad, costumbres de los antiguos como tít. de obra de Maneto περὶ ἀρχαϊσμοῦ Porph.Abst.2.55.

Greek Monolingual

ο (Α ἀρχαϊσμός) αρχαΐζω
1. η μίμηση των αρχαίων, το ύφος το αρχαΐζον
2. η απαρχαιωμένη φράση.