ὀλίζων
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
later spelling of ὀλείζων, A v. ὀλίγος VI. 1.
German (Pape)
[Seite 322] ον, poet. compar. zu ὀλίγος, wie μέζων zu μέγας; Nic. Ther. 372; Ep. ad. 522 (IX, 521) ist ὀλίζον κλέος = dem Positiv; – ὀλίζωνες, Nic. Th. 123, ist auffallend (für ὀλίζονες,) u. Bentley vermuthet daher ὀλιζότεραι. S. übrigens nom. propr.
Greek (Liddell-Scott)
ὀλίζων: -ον, ἴδε ὀλίγος ἐν τέλ.
Greek Monolingual
ὀλίζων και ὀλείζων, -ον (Α)
παλαιότερος τ. συγκριτ. του ολίγος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ολίγ-jων < θ. ὀλιγ- του ὀλίγος (πρβλ. μέγας: μέζων / μείζων). Ανάμεσα στους τ. ὀλίζων και ὀλείζων αρχαιότερος πρέπει να θεωρηθεί ο τ. ὀλίζων, όπως μαρτυρεί και το παράγωγο ρ. ὀλιζῶ, ενώ το -ει- του ὀλείζων πρέπει να οφείλεται σε αναλογική επίδραση του μείζων].
Russian (Dvoretsky)
ὀλίζων: 2, gen. ονος Anth. compar. к ὀλίγος.
