πελάω
ἕτερος ἐξ ἑτέρου σοφός τό τε πάλαι τό τε νῦν → one gets his skill from another, now as in days of old
English (LSJ)
poet. form for πελάζω, 3sg. A πελάει Arat. 74, Opp. C.1.515; imper. πέλα Lyr.Adesp. 22; inf. πελάειν Opp.H.5.496, Ep. πελάαν h.Hom.7.44; πελῶ is Att. fut. of πελάζω (q. v.).
German (Pape)
[Seite 550] poet. Nebenform statt πελάζω, sowohl trans. als intrans. gebraucht, χθονὶ τῇδε πελῶ, Aesch. Prom. 282; Soph. O. C. 1063 u. einzeln bei Sp.
Greek (Liddell-Scott)
πελάω: ποιητ. τύπος τοῦ ἐνεστ. πελάζω, πελᾶν Σοφ. Ἠλ. 497 (λυρ.)· γ’ ἑνικ. πελάει Ὀππ. Κ. 1. 514· προστ. πέλα Ὕμν. Ὁμ. 6. 44, Ἐπικ. ἀπαρ. πελάαν ποιητ. παρὰ Πλουτ. 2. 457C· ἀλλὰ πελῶ εἶναι ὡσαύτως Ἀττ. μέλλ. τοῦ πελάζω.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
seul. prés.
c. πελάζω.
Greek Monolingual
Α
βλ. πελῶ.
Greek Monotonic
πελάω: ποιητ. τύπος αντί ενεστ. πελάζω, απαρ. πελᾶν, σε Σοφ.· προστ. πέλα, σε Ομηρ. Ύμν.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πελάω zie πελάζω.
Russian (Dvoretsky)
πελάω: (только praes.) HH, Soph. = πελάζω.
