δυήπαθος

English (LSJ)

ον, = δυηπαθής, h.Merc.486.

German (Pape)

[Seite 671] dasselbe, H. h. Merc. 486, l. d.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
accablé de maux ; qui supporte ses maux.
Étymologie: δύη, πάσχω.

Spanish (DGE)

-ον penoso ἐργασίη h.Merc.486.

Greek Monotonic

δυήπᾰθος: -ον (παθεῖν), αυτός που υποφέρει πολλά, ταλαίπωρος, βασανισμένος, σε Ομηρ. Ύμν.

Russian (Dvoretsky)

δυήπᾰθος: мучительный, трудный (ἐργασίη HH).

Middle Liddell

δυή-πᾰθος, ον adj παθεῖν
much-suffering, Hhymn.