πολύρροθος
ἡ δὲ φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος → nature, however, avoids what is infinite, because the infinite lacks completion and finality, whereas this is what Nature always seeks
English (LSJ)
ον, = πολυρρόθιος (much-dashing, loud-roaring, buffeted by many waves), φροίμια π. the cries of many voices, A. Th. 7.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
retentissant ; que tout le monde répète.
Étymologie: πολύς, ῥόθος.
Greek Monolingual
-ον, Α
1. πολυρρόθιος
2. (ιδίως για οιμωγές) αυτός που προέρχεται από πολλά στόματα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + ῥόθος «θόρυβος» (πρβλ. ταχύ-ρροθος].
Greek Monotonic
πολύρροθος: -ον, βροντερός, πολυθόρυβος, φροίμια πολύρροθα, πολυκύμαντος, σε Αισχύλ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πολύρροθος -ον [πολύς, ῥόθος] met veel lawaai.
Russian (Dvoretsky)
πολύρροθος: многошумный, многоголосый (φροίμια Aesch.).
Middle Liddell
πολύρ-ροθος, ον,
much-roaring, φροίμια π. the cries of many voices, Aesch.
English (Woodhouse)
German (Pape)
viel, sehr rauschend, φροίμια, Aesch. Spt. 7.
