γρυπότης

English (LSJ)

ητος, ἡ, hookedness, incurvation, of the nose, opp. σιμότης, X.Cyr.8.4.21, Arist. Rh.1360a27; of a beak, Plu.2.994f; of talons, ib.641d.

Spanish (DGE)

-ητος, ἡ
carácter aquilino de la nariz, op. σιμότης X.Cyr.8.4.21, Arist.Rh.1360^a27, Plu.2.633b, Gal.1.637, Plot.5.9.12, γ. μυκτῆρος Plu.Ant.4
•curvatura χείλους Plu.2.994f
•curvamiento τῶν ὀνύχων Plu.2.641d, γινομένης κατὰ τοὺς σεισμοὺς γρυπότητός τινος περὶ τὴν γῆν Dionysius en Harp.s.u. γρυπάνιον.

German (Pape)

[Seite 507] ητος, ἡ, Krümmung, Bug, Sp.; bes. der Bug der Habichtnase, Xen. Cyr. 8, 4, 21; Arist. Rhet. 1, 4; ὀνύχων, Krümmung der Klauen, Plut. Symp. 2, 7, 2; χείλους de esu carn. 1, 5.

French (Bailly abrégé)

ητος (ἡ) :
1 courbure crochue (d'un bec, d'un nez aquilin);
2 courbure en gén.
Étymologie: γρυπός.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γρυπότης -ητος, ἡ [γρυπός] gekromdheid (van een haviksneus).

Russian (Dvoretsky)

γρυπότης: ητος ἡ
1) выгнутость, искривленность Arst., Plut.;
2) (тж. γ. μυκτῆρος Plut.) орлиный нос, горбоносость Xen., Arst., Plut.

Greek Monotonic

γρῡπότης: -ητος, ἡ, γαμψότητα, κυρτότητα, λέγεται για τη μύτη· αντίθ. προς το σιμότης, σε Ξεν.

Greek (Liddell-Scott)

γρῡπότης: -ητος, ἡ, κυρτότης, τὸ ἀγκιστροειδὲς· ἐπὶ ῥινός, κατ’ἀντίθεσιν πρὸς τὸ σιμότης, Ξεν. Κύρ. 8. 4, 21, Ἀριστ. Ρητ. 1. 4, 12· ἐπὶ ῥάμφους, Πλούτ. 2. 994F· ἐπὶ ὀνύχων τῶν πτηνῶν, αὐτόθι 641D.

Middle Liddell

[from γρυπός
hookedness, of the nose, opp. to σιμότης, Xen.