ἐσχατάω

English (LSJ)

(ἔσχατος) to be at the edge, Hom. (only in Il.) always in Ep. part., εἴ τινά που δητων ἕλοι ἐσχατόωντα straying about the edge of the camp, Il.10.206; Ἀνθηδών, Μύρσινος ἐσχατόωσα, lying on the border, 2.508, 616; ἕσπερος ἐ. the extreme west, Call.Del.174, cf. Theoc.7.77; κάρηνον ἐ. sinciput, Arat.207: with a Verb, τεχθήσεται ἐσχατόωσα at last, Man.4.459.

German (Pape)

[Seite 1045] oder ἐσχατόω, der Aeußerste, Letzte sein, nur partic. ἐσχατόων, -τόωσα, z. B. εἴ τινά που δηΐων ἕλοι ἐσχατόωντα, einen äußersten der Feinde, einen Nachzügler, Il. 10, 206; Ἀνθηδών, Μύρσινος ἐσχατόωσα, an der äußersten Gränze gelegen, 2, 508. 616; Καύκασον ἐσχατόωντα Theocr. 5, 17.

French (Bailly abrégé)

seul. part. épq. ἐσχατόων;
être à l'extrémité.
Étymologie: ἔσχατος.

Russian (Dvoretsky)

ἐσχᾰτάω: (только part.)
1 быть далеким (Ἀνθηδὼν ἐσχατόωσα Hom.; Καύκασος ἐσχατόων Theocr.);
2 находиться на краю: δηΐων ἐσχατόων τις Hom. кто-л. из врагов, бродящий с краю (неприятельского стана).

Greek (Liddell-Scott)

ἐσχατάω: (ἔσχατος) μένω ἔσχατος, Ὅμ. (μόνον ἐν τῇ Ἰλ.) ἀείποτε ἐν τῇ Ἐπικ. μετοχ., εἴ τινά που δηίων ἕλοι ἐσχατόωντα, ὕστατον ὑπολειπόμενον, Ἰλ. Κ. 206· ἐπὶ πόλεως, Ἀνθηδόνα τ᾿ ἐσχατόωσαν, «τὴν ἐν τοῖς ἐσχάτοις μέρεσι τῆς Βοιωτίας κειμένην» (Σχολ.), Β. 508, Μύρσινος ἐσχατόωσα αὐτόθι 616· ἀφ᾿ ἑσπέρου ἐσχατόωντος, ἀπὸ τῆς ἐσχάτης δύσεως, Καλλίμ. εἰς Δῆλ. 174· κάρηνον ἔσχατ., τὸ βρέγμα, Ἄρατ. 207: - μετὰ ῥήματος, τεχθήσεται ἐσχατόωσα, ἐπὶ τέλους, Μανέθων 4. 459.

Greek Monotonic

ἐσχᾰτάω: (ἔσχατος), βρίσκομαι στην άκρη, βρίσκομαι στο όριο, στο περιθώριο, μένω τελευταίος, υπολείπομαι, σε Ομήρ. Ιλ.· Επικ. μτχ. ἐσχατόων, παραμένω στην άκρη του στρατοπέδου, στο ίδ.

Middle Liddell

ἐσχᾰτάω, ἔσχατος
to be at the edge, on the border, Il.; epic part. ἐσχατόων straying about the edge of the camp, Il.