ὀρειβατέω

English (LSJ)

A traverse mountains, c. acc., D.S.5.39. II intr., roam the mountains, AP10.11 (Satyr.), Plu. Fab.7; of horses, Str.3.4.15.

German (Pape)

[Seite 371] auf Bergen wandeln, Ep. ad. 173 (X, 11); auch c. accus., τραχύτητας, D. Sic. 5, 39.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
marcher dans les montagnes.
Étymologie: ὀρειβάτης.

Russian (Dvoretsky)

ὀρειβᾰτέω:
1 ходить по горам Plut., Anth.;
2 (о гористой местности), проходить, восходить, взбираться, преодолевать (τραχύτητας Diod.).

Greek (Liddell-Scott)

ὀρειβᾰτέω: διέρχομαι ὄρη, μετ’ αἰτ., Διόδ. 5. 39 ΙΙ. ἀμετάβ., περιφέρομαι ἀνὰ τὰ ὄρη, Ἀνθ. Π. 10. 11, Πλουτ. Φάβ. 7, κτλ.

Greek Monotonic

ὀρειβᾰτέω: διέρχομαι, σκαρφαλώνω στα βουνά, σε Ανθ., Πλούτ.

Middle Liddell

ὀρειβᾰτέω,
to roam the mountains, Anth., Plut. from ὀρειβάτης