dilucesco

Latin > English

dilucesco dilucescere, diluxi, - V :: dawn, become light

Latin > English (Lewis & Short)

dīlūcesco: luxi, 3,
I v. inch. n. diluceo, to grow light, to begin to shine, to dawn; in the perf., to shine (rare but class.).
I Impers.: cum jam dilucesceret, Cic. Cat. 3, 3: jam dilucescebat, cum signum consul dedit, Liv. 36, 24; and so transf.: discussa est illa caligo ... diluxit, patet, videmus omnia, Cic. Phil. 12, 2, 5.—
II Pers.: omnem crede diem tibi diluxisse supremum, etc., * Hor. Ep. 1, 4, 13; cf. Gell. 3, 2.— Trop.: donec diluxit rerum genetalis origo, Lucr. 5, 176: ista dilucescant allucente misericordiā tuā, August. Civ. D. 11, 22.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dīlūcēscō,¹⁵ lūxī, ĕre (diluceo), intr., paraître [en parl. du jour] : omnem crede diem tibi diluxisse supremum Hor. Ep. 1, 4, 13, crois que chaque jour qui commence à luire est pour toi le dernier || dilucescit, impers., le jour commence à paraître, il commence à faire jour : Cic. Cat. 3, 6 ; Liv. 36, 24 || [fig.] diluxit, patet Cic. Phil. 12, 5, la lumière s’est faite ; on voit clair.

Latin > German (Georges)

dī-lūcēsco, lūxī, ere (Inchoat. v. diluceo), auflichten = licht werden, a) pers., v. Tage, aufgehen, erscheinen, omnem crede diem tibi diluxisse supremum, Hor. ep. 1, 4, 13: die, qui post eam noctem diluxerit, Gell. 3, 2, 3: übtr., donec diluxit rerum genitalis origo, in hellem Lichte sich zeigte, Lucr. 5, 171 (176): ista dilucescant allucente misericordiā tuā, sich aufklären (v. Rätselhaftem), Augustin. conf. 11, 22 in.: ut quae pertinent ad Christum et ecclesiam dilucescant, Augustin. de civ. dei 18, 30 extr.: etiam tardioribus dilucescere (klar werden) haec possunt, Augustin. de trin. 10, 19 extr. – b) unpers., es wird licht od. es tagt, cum iam dilucesceret, Cic. Cat. 3, 6: iam dilucescebat, cum etc., Liv. 36, 24, 6: donec dilucesceret, Vulg. 2. reg. 17, 22: u. im Bilde, discussa est caligo, quam paulo ante dixi; diluxit, patet etc., Cic. Phil. 12, 5.