Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

morsus

From LSJ
Revision as of 06:55, 22 May 2024 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - ":: ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+)([,;]) ([\w\s'-]+) }}" to ":: $1$2 $3$4 $5$6 $7$8 $9$10 $11 }}")

Οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν → I was not born to hate, but to love.

Sophocles, Antigone, 523

Latin > English

morsus morsus N M :: bite, sting; anguish, pain; jaws; teeth

Latin > English (Lewis & Short)

morsus: a, um, Part., from mordeo.
morsus: ūs, m. mordeo,
I a biting, a bite.
I Lit.: contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum. Cic. Sen. 15, 51: serpentis, id. Fat. 16, 36: morsu apprehendere, to bite, Plin. 11, 24, 28, § 84: morsibus insequi, Ov. M. 13, 568: morsu appetere, Tac. H. 4, 42: nec tu mensarum morsus horresce futuros, the eating, Verg. A. 3, 394: mucida frusta farinae ... non admittentia morsum, Juv. 5, 69: vertere morsus Exiguam in Cererem penuria adegit edendi, their bites, their teeth, id. ib. 7, 112; so, zonam morsu tenere, by the teeth, Juv. 14, 297.—
   B Transf.
   1    A catching hold; and, concr., that which takes hold, a catch (of a buckle, etc.; poet.): quā fibulā morsus Loricae crebro laxata resolverat ictu, Sil. 7, 624: roboris, i. e. the cleft of the tree which held fast the javelin, Verg. A. 12, 782: patulis agitatos morsibus ignes spirent, Grat. Falisc. 270.—
   2    Sharpness of flavor, sharp taste, pungency: nec cibus ipse juvat morsu fraudatus aceti, Mart. 7, 25, 5: marinus, acrid quality, Plin. 36, 26, 65, § 191: et scabros nigrae morsu rubiginis enses, i. e. a corroding, consuming, Luc. 1, 243.—
II Trop., a bite, sting, pain, vexation, etc.: (carmina) odio obscuro morsuque venenare, a malicious attack, Hor. Ep. 1, 14, 38: perpetui curarum morsus, gnawings, pains, Ov. P. 1, 1, 73: doloris, a bite, sting, Cic. Tusc. 4, 7, 15: libertatis intermissae, id. Off. 2, 7, 24: dubiā morsus famae depellere pugnā, Sil. 2, 271.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) morsus, a, um, part. p. de mordeo.
(2) morsŭs,¹⁰ ūs, m.,
1 morsure : Cic. CM 51 ; Tac. H. 4, 42 || [poét., en parl. d’une agrafe, d’une ancre, etc., de qqch. qui saisit et retient] Sil. 7, 624 ; Virg. En. 12, 782
2 goût âpre ou piquant : Mart. 7, 25, 5 ; Plin. 36, 191
3 [fig.] rubiginis Luc. 1, 243, la rouille qui ronge || doloris Cic. Tusc. 2, 53 ; 4, 15, la morsure de la douleur || morsure, attaque : Cic. Off. 2, 24 ; [de l’envie] Hor. Ep. 1, 14, 38.

Latin > German (Georges)

morsus, ūs, m. (mordeo), das Beißen, der Biß, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: ad ipsum morsum (Bißwunde) stercus suillum adponito, Cato: m. serpentis, avium, Cic.: m. muscularum, Boëth.: morsus rabidi, Cael. Aur., morsus rabidi canis, Plin.: morsu violare, Sen.: morsu necare, Ov.: morsu petere, appetere alqd, nach etw. beißen, Sil. u. Tac. ähnl. catenas morsibus od. morsibus et ore tentare, Flor.; u. morsu insequi saxum, Ov.: morsu dividere escas (v. den spitzen Zähnen), Cic.: morsu (mit den Zähnen) apprehendere alqd, Plin.: morsu tollere alqd, Plin.: morsu premere alqd, sich fest einbeißen in usw., Lucr. – 2) insbes., das Beißen der Speise, das Essen, vertere morsus exiguam in Cererem, Verg.: nec tu mensarum morsus horresce futuros, Verg. – B) übtr.: 1) das Eingreifen, Fassen einer Schnalle, eines Ankers, Sil. u. Verg.: u. meton. v. dem, was eingreift, faßt, m. uncus, der gebogene Zahn (v. Anker), Verg.: m. roboris, die Baumspalte, die den Wurfspieß einklemmt, die Klemme, Verg. – 2) das Beißen, Brennen als scharfe Empfindung, aceti, Mart.: marinus, Plin. – u. das Brennen der Nessel usw., Plin.: u. morsus ventris, das Bauchgrimmen, Fronto. – 3) das Beißen, Beizen, Anfressen des Rostes, Lucan. 1, 243. – II) bildl.: 1) das Sticheln mit Worten, der hämische Angriff, Hor. ep. 1, 14, 38: dubiā morsus famae (verleumderischen Gerüchts) depellere pugnā, Sil. 7, 271. – 2) der Stich = die bittere Empfindung, der Schmerz, die Kränkung, der Verdruß, m. exsilii, Ov.: confusi ex recenti morsu animi, Liv.: m. libertatis intermissae, Cic.: perpetui curarum m., Ov.: quasi m. doloris, Cic. – / Dat. Sing. morsu, Ven. Fort. vit. s. Mart. 1, 457: heterokl. Abl. morso, Nov. com. 22.