σύντηξις
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
εως, ἡ,
A colliquescence, opp. περίττωμα (cf. σύντηγμα), Arist.PA677a13, GA726a21, 726b24, Thphr.CP1.22.6, Lass.1, al.; esp. as a disease, Hp.Epid.1.8, Prog.12, al., Sor.2.7; τῆς κύστεως (diabetes) Cael.Aur.TP3.7: pl., Aret.SD1.13. 2 metaph., sympathy, Cic.Att.10.8.9.
German (Pape)
[Seite 1035] ἡ, das Zusammenschmelzen; – a) Verschmelzen, Verbindung durch Schmelzen, Theophr. u. Sp., wie Cic. Att. 10, 8. – b) das Zerschmelzen, die Auflösung, das Hinschwinden, bes. durch Schwindsucht, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
σύντηξις: ἡ, τὸ συντήκεσθαι, ἀντίθετον τῷ περίττωμα (πρβλ. σύντηγμα), Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 4. 2, 7, π. Ζ. Γεν. 1. 18, 63., 1. 19, 8, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 1. 22, 6· μάλιστα ὡς νόσος, Ἱππ. Ἐπιδημ. τὸ α΄, 946, Προγν. 40, κ. ἀλλ. 2) μεταφορ., σ. στοργῆς Κικ. πρὸς Ἀττ. 19. 8, 10.
