ῥιζόω

English (LSJ)

   A cause to strike root: metaph., plant, fix firmly, ὅς μιν [τὴν ναῦν] λᾶαν θῆκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθεν Od.13.163; [νήσους] κατὰ βυσσὸν πρυμνόθεν (s. v.l.) Call.Del.35:—Pass., of trees and plants, take root, strike root, X.Oec.19.9, Thphr.CP1.2.1:—Med., ἄριστον ῥιζώσασθαι, of the fig, Id.HP2.5.6; so αἱ πίνναι ἐρρίζωνται, opp. ἀρρίζωτοι, Arist. HA548a5; ῥ. ἐπί τινος AP6.66 (Paul.Sil.); ὀδὸς βάθροισι γῆθεν ἐρριζωμένος made fast or solid, S.OC1591; of a bridge, αἰώνιος ἐρρίζωται Epigr.Gr.1078.7 (Adana).    2 metaph., ἐρρίζωσε τὴν τυραννίδα Hdt.1.64:—Pass., τυραννὶς ἐρριζωμένη ib.60, cf. Pl.Lg.839a; ἐξ ἀμαθίας πάντα κακὰ ἐρρ. have their root in... Id.Ep.336b, cf. S E. Med.1.271; ἐν ἀγάπῃ ἐρρ. Ep.Eph.3.18.    II Pass. also of land, to be planted with trees, ἀλωὴ ἐρρίζωται Od.7.122.

German (Pape)

[Seite 843] 1) einwurzeln, Wurzel schlagen lassen, einpflanzen; ἀλωὴ ἐῤῥίζωται, Od. 7, 122; auch ὅς μιν (νῆα) λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐῤῥίζωσεν ἔνερθεν, 13, 163. – 2) übertr., begründen, befestigen; ὀδὸν χαλκοῖς βάθροισι γῆθεν ἐῤῥιζωμένον, Soph. O. C. 1591; τὴν τυραννίδα, Her. 1, 64; τυραννὶς ἐῤῥιζωμένη, eingewurzelte Tyrannei, 1, 60; πάντα κακὰ ἐῤῥίζωται, Plat. ep. VII, 336 c; ῥιζωθέν, Legg. VIII, 839 a; Folgde; σῆμα δ' ἐφημερίοισιν ἀριφραδὲς ἐῤῥίζωται, Opp. Cyn. 3, 381. – Bei Theophr. auch intr., Wurzel fassen, wurzeln; und so auch im med., vgl. Jae. Ach. Tat. p. 531.

Greek (Liddell-Scott)

ῥιζόω: (ῥίζα) ῥιζώνω, κάμνω νὰ ῥιζοβολήσῃ· μεταφορ., στερεώνω, ὅς μιν [τὴν ναῦν] λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθεν, «ἀκίνητον ἐποίησεν» (Σχόλ.), Ὀδ. Ν. 163· νήσους κατὰ βένθος πρέμνοθεν ἐρρίζωσε Καλλ. εἰς Δῆλ. 35. - Παθ., ἐπὶ δένδρων καὶ φυτῶν, ῥιζοβολῶ, «πιάνω ῤίζαν», Ξεν. Οἰκ. 19, 9, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 1. 2, 1· οὕτως ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ἀρίστη ῥιζώσασθαι ἡ συκῆ ὁ αὐτ. π. Φυτ. Ἱστ. 2. 5, 6· καὶ ἐν τῷ ἐνεργ. ἔτι, Schneid. ἐν τῷ π. Φυτ. Αἰτ. 2. 4, 1· οὕτως, αἱ πῖνναι ἐρρίζωνται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἀρρίζωτοι, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 15, 20· ῥ. ἐπί τινι Ἀνθ. Π. 66· ὁδὸς βάθροισι γῆθεν ἐρριζωμένος, ἐστερεωμένος, στερεός, Σοφ. Ο. Κ. 1591· ἐπὶ γεφύρας, αἰώνιος ἐρρίζωται Συλλ. Ἐπιγρ. 4440. 2) μεταφορ., ἐρρίζωσε τὴν τυραννίδα Ἡρόδ. 1. 64, ἴδε κατωτ. - Παθ., τυραννὶς ἐρριζωμένη αὐτόθι 66, πρβλ. Πλάτ. Ἐπιστ. 336Β· ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι Ἐπιστ. πρὸς Ἐφεσ. γ΄, 18. ΙΙ. Παθ., ὡσαύτως ἐπὶ ἐδάφους, εἶμαι πεφυτευμένος μὲ δένδρα, φυτά, ἀλωὴ ἐρρίζωται, «πεφύτευται» (Σχόλ.), Ὀδ. Π. 122.