ἔκτοπος

English (LSJ)

ον,

   A away from a place, c. gen., τῶνδ' ἑδράνων πάλιν ἔ. ἔκθορε S.OC233 (lyr.); distant, ἄρουρα Id.Tr.32; ἔ. ἔστω let him leave the place, E.Ba. 69 (anap.).    II foreign, strange, [τέθνηκεν] αὐτὴ πρὸς αὐτῆς, οὐδενὸς πρὸς ἐκτόπου by no strange hand, S.Tr.1132.    2 out of the way, strange, extraordinary, δένδρον Ar.Av.1474 (lyr.); ὁτιοῦν τῶν ἐ. Pl. Lg.799c; χειμών Thphr.CP6.18.12; ἱστορία ἔ. Plu.2.977e; of persons, eccentric, Arist.Pr.954b2. Adv. -πως extraordinarily, Id.Mir. 833a14, PPetr.3p.150, Plb.32.3.8: Comp. -ωτέρως Arist.Metaph.989b30 codd.    3 ἔκτοπον· ἔξοδον, Hsch.

German (Pape)

[Seite 782] 1) wie ἐκτόπιος, entfernt von seinem Orte, entfernt; ἄρουρα Soph. Tr. 32; τῶνδ' ἑδράνων ἔκτοπος ἔκθορε O. C. 232, entferne dich von diesem Sitze; dah. ein Fremder, ein Anderer, αὐτὴ πρὸς αὑτῆς, οὐδενὸς πρὸς ἐκτόπου τέθνηκεν Tr. 1122. – 2) ungewöhnlich, außerordentlich, dem συνήθης entgeggstzt; Plat. Legg. VII, 799 e; δένδρον Ar. Av. 1474; bes. bei Arist. u. Sp., wie Plut. u. Luc. häufig auch in der Bdtg bes Abenteuerlichen u. Abgeschmackten. – Adv. ἐκτόπως, außerordentlich; Pol. 32, 7, 8 Luc. Tox. 13 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἔκτοπος: -ον, ἔξω τόπου τινός, μετὰ γεν., τῶνδε’ ἑδράνων πάλιν ἔκτ. ἔκθορε Σοφ. Κ. 233· ἀπέχων, ἀπομεμακρυσμένος, ἄρουρα ὁ αὐτ. Τρ. 32· ἔκτοπος ἔστω, ἂς φύγῃ, ἂς ἀπομακρυνθῇ ἐκ τοῦ τόπου, Εὐρ. Βάκχ. 70. ΙΙ. ξένος, τέθνηκεν αὐτὴ πρὸς αὐτῆς, οὐδενὸς πρὸς ἐκτόπου, οὐχὶ ὑπὸ ξένης χειρός, Σοφ. Τρ. 1132 (ὁ Meineke εἰκάζει: ἐντόπου ἐπιτοπίου). 2) ἔξω τοῦ συνήθους, παράδοξος, ἔκτακτος, δένδρον Ἀριστοφ. Ὄρν. 1474· ὁτιοῦν τῶν ἐκτ. Πλάτ. Νόμ. 799C· χειμὼν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 6. 18, 12· στοιχεῖα Ἀριστ. Μετὰ τὰ Φυσ. σ. 1. 8, 17· ἱστορία ἔκτ. Πλούτ. 2. 977Ε· ἐπὶ προσώπων, παράδοξος, παράξενος, ἰδιότροπος, Ἀριστ. Προβλ. 30. 1, 20· πρβλ. ἄτοπος. - Ἐπίρρ. -πως, ὑπερβαλλόντως, ὑπερφυῶς, ὁ αὐτ. π. Θαυμ. 37, Πολύβ., κτλ.