ἐθνικός
μηδὲν κοτυλίζειν, ἀλλὰ καταπάττειν χύδην → not to sell by the cupful, but to dole out indiscriminately | not to sell by retail but wholesale
English (LSJ)
ή, όν,
A national, συστάσεις Plb.30.13.6; διαστάσεις Id.4.21.2; χρεῖαι D.S.18.13; ἰδιότητες Phld.Rh.1.154 S.; διαφοραί Str.2.3.1. II foreign, gentile, Ev.Matt.5.47; ἐθνικῇ . . ἐν σοφία Epigr.Gr.430.6. Adv. -κῶς, opp. Ἰουδαϊκῶς, Ep.Gal.2.14. b in the Roman Empire, provincial, Cod. Just.12.63.2.6. III Gramm., indicating nationality, Str.14.2.28, D.T.636.11, A.D.Synt.190.20. Adv. -κῶς, παραχθέν ib.5, cf. Str.4.1.1, D.L.7.56. 2 dialectal, ἔθος A.D.Synt.46.1. IV ἐθνικός, ὁ, tax-collector, POxy.126.13 (vi A.D.).
German (Pape)
[Seite 720] zum Volke gehörig, ihm eigenthümlich, volksthümlich; ὀνομασίαι, ein Buch des Kallimachus, Ath. VII, 329 a; συστάσεις, Volksvereine, Pol. 30, 10, 6; a. Sp. – Im N. T. u. bei K. S. = heidnisch. – Adv. ἐθνικῶς, D. L. 7, 56 u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐθνικός: -ή, -όν, ὁ τοῦ ἔθνους ἢ εἰς τὸ ἔθνος ἀνήκων, Πολύβ. 30. 10, 6, Διόδ. 18, 13. 2) ἐν τῇ γραμμ., Ἐθνικὸν ὄνομα, ὡς Λυδός, Φρύξ, Κάρ. ΙΙ. ἐν τῇ Καιν. Διαθ., ξένος τῆς ἀληθοῦς λατρείας τοῦ Θεοῦ, εἰδωλολάτρης, Εὐαγγ. κ. Ματθ. ιη΄, 17· ἐν τῷ πληθ., Ματθ. ϛ΄, 7 κτλ.: - ἐθνικῇ… ἐν σοφίᾳ Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 130. 6. - Ἐπίρρ. -κῶς Ἐπιστ. π. Γαλάτ. β΄, 14.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
national.
Étymologie: ἔθνος.
