ἀποιμώζω
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
A bewail loudly, τι A.Ag.329, S.Ph.278; τινά A.Fr.138, antipho 5.41; ἀ. τι πρός τινα E.Med.31; ἀ. ἑαυτόν τινος D.H.5.8.
German (Pape)
[Seite 304] (s. οἰμώζω), beweinen, τινά, praes., Aesch. Ag. 320; Eur. Med. 31; ἀποίμωξον Ar. Eccl. 392; in Prosa, ἀπῴμωξεν ἐμέ Antipho 5, 41.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποιμώζω: μέλλ. -ξομαι, θρηνῶ μεγαλοφώνως, τι Αἰσχύλ. Ἀγ. 329, Σοφ. Φ. 278· τινὰ Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 133, Ἀντιφῶν 134. 15· ἀπ. τι πρός τινα Εὐρ. Μήδ. 31· ἀπ. τινά τινος Διον. Ἁλ. 5. 8.
French (Bailly abrégé)
f. ἀποιμώξω ou ἀποιμώξομαι, ao. ἀπῴμωξα > impér. ἀποίμωξον;
déplorer, acc. ; τι qch ; τινά pleurer sur qqn.
Étymologie: ἀπό, οἰμώζω.
