ἀγή

English (LSJ)

(A), Dor. ἀγά [ᾱγ], ἡ, (ἄγνυμι)

   A breakage:    1 fragment, splinter, ἀγαῖσι κωπῶν A.Pers.425; πρὸς ἁρμάτων τ' ἀγαῖσι E.Supp. 693.    2 κύματος ἀγή place where the wave breaks, beach, A.R.1.554, Numen. ap. Ath.7.305a.    3 curve, bending, ὄφιος, ποταμον =, Arat.668,729 (v.l.):—hence Böckh cj. ἀγάν (for ἄγαν) Pi.P.2.82, in the sense of crooked arts, deceit.    4 wound, Hsch.
ἀγή (B), ἡ, (ἄγω)

   A = ἀγωγή, ξύλων Michel1359.17 (Chios).

Greek (Liddell-Scott)

ἀγή: Δωρ. ἀγὰ [ᾱγ], ἡ, (ἴδε ἐν λ. ἄγνυμι), διάρρηξις· 1) τεθλασμένον τεμάχιον, σύντριμμα, ἀγαῑσι κωπῶν, Αἰσχύλ. Πέρσ. 425, πρὸς ἁρμάτων τ’ ἀγαῖσι, Εὐρ. Ἱκ. 693. 2) κύματος ἀγή, = κυματωγή, τὸ μέρος ἔνθα τὸ κῦμα συντρίβεται, ἡ ἀκτή, Ἀπολλ. Ῥοδ. 1, 554, 4, 941. ἀγή, ἢ ἄγη, ἡ. Κεῖται ὡς φαίνεται ἡ λέξις καὶ ἐν τῇ σημασίᾳ ἀγωγῆς, φορᾱς, κομιδῆς ξύλων. ἐν Ἐπιγρ. Χίου Bul. de cor.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
fragment, débris, éclat.
Étymologie: ἄγνυμι.