ἐπιπλήσσω

English (LSJ)

Att. ἐπιπλήττω,

   A strike, τόξῳ ἐπιπλήσσων Il.10.500; ὑπέροισιν Nic.Th.952.    II. punish, chastise, esp. with words, rebuke. reprove, c.acc.pers., καί μ' οὔ τινά φημι ἄλλον ἐπιπλήξειν Il.23.580, cf. Pl.Prt.327a: c. dat., Ἕκτορ, ἀεὶ μέν πώς μοι ἐπιπλήσσεις Il.12.211, cf. Isoc.1.31; ἐμαυτῷ Pl.Lg.805b, cf. 1 Ep.Ti.5.1, etc.; ἐπί τινι for a thing, Pl.Plt.286b:—Pass., to be rebuked, Id.Grg.478e.    2. ἐ. τινί τι cast a thing in one's teeth, Hdt.3.142, 7.136; τὴν . . αὐθαδίαν . . μὴ 'πίπλησσέ μοι A.Pr.80; ἐ. τινὶ τοῦτο, ὅτι . . Pl.Prt.319d: c. acc. rei only, τί τόδ' ἐπέπληξας; S.OC1730 (lyr.): abs., Id.Aj.288, X.Oec.13.12, etc.    III. intr., fall upon, ἀρούραις Arat.1095.

German (Pape)

[Seite 970] att. -πλήττω, darauflos-, zuschlagen, τόξῳ ἐπιπλήσσων Il. 10, 500, wie λαϊνέοισιν ὑπέροισιν Nic. Th. 952; – mit Worten, d. i. schelten, tadeln, καί μ' οὔτινά φημι ἄλλον ἐπιπλήξειν Δαναῶν Il. 23, 580, wie Plat. Prot. 327 a; von Sp. Luc. Hermot. 20; c. dat., Iliad. αἰεὶ μέν πώς μοι ἐπιπλήσσεις 12, 211, wie τοῖς γιγνομένοις, das Geschehene tadeln, Plat. Legg. VIII, 567 b, vgl. ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἐπεπλήξαμεν ἡμῖν αὐτοῖς Polit. 286 b; τινί τι, wie τὴν αὐθαδίαν μὴ 'πίπλησσέ μοι Aesch. Prom. 80, Einem Etwas vorwerfen; absol., Soph. Ai. 281; τί τόδ' ἐπέπληξας O. C. 1727; τὰ τῷ πέλας ἐπιπλήσσω, αὐτὸς οὐ ποιήσω Her. 3, 142; τούτοις οὐδεὶς τοῦτο ἐπιπλήττει ὅτι Plat. Prot. 319 d; pass., νουθετούμενος καὶ ἐπιπληττόμενος Gorg. 478 e; Sp. Intr., darauffallen, ὄρνιθες ἀρούραις Arat. 1095.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιπλήσσω: Ἀττ. -ττω: μέλλ. -ξω: - πλήττω, κτυπῶ, μαστίζω τι, τόξῳ ἐπιπλήσσων, ἐπεὶ οὐ μάστιγα… νοήσατο χερσὶν ἑλέσθαι Ἰλ. Κ. 500. ΙΙ. τιμωρῶ, κολάζω, μάλιστα διὰ λόγων, ἐπιπλήττω, ἐπιτιμῶ, «μαλλώνω», ἐλέγχω, ψέγω, μετ᾿ αἰτ. προσ., καί μ᾿ οὔ τινά φημι ἄλλον ἐπιπλήξειν Ἰλ. Ψ. 580, πρβλ. Πλάτ. Πρωτ. 327Α· συχνότερον μετὰ δοτ., Ἕκτορ, ἀεὶ μέν πώς μοι ἐπιπλήσσεις Ἰλ. Μ. 211, πρβλ. Ἰσοκρ. 8Ε, Πλάτ. Νόμ. 805Β, κ. ἀλλ.· ἐπί τινι ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικῷ 286Β. - Παθ., ἐλέγχομαι, ψέγομαι, ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 478Ε. 2) ἐπ. τινί τι, ὀνειδίζω τινὰ διά τι, Ἡρόδ. 3. 142· τήν... αὐθαδίαν... μὴ ᾿πίπλησσέ μοι Αἰσχύλ. Πρ. 80· ἐπ. τινι τοῦτο, ὅτι… Πλάτ. Πρωτ. 319D: - μετ᾿ αἰτ. πράγμ. μόνον, τί τόδ᾿ ἐπέπληξας; Σοφ. Ο. Κ. 1730: - ἀπολ., ὁ αὐτ. ἐν Αἴαντι 288, Ξεν. Οἰκ. 13, 12, κτλ. ΙΙΙ. ἀμεταβ., ἐπιπίπτω, ἀρούραις Ἄρατ. 1095.

French (Bailly abrégé)

f. ἐπιπλήξω;
1 tr. frapper sur;
2 fig. châtier, particul. châtier en paroles, réprimander, blâmer : τινι qqn ; τι blâmer qch ; avec double rég. : τί τινι reprocher qch à qqn.
Étymologie: ἐπί, πλήσσω.