ruminatio
παρώνυμα δέ λέγεται ὅσα ἀπό τινος διαφέροντα τῇ πτώσει τήν κατά τοὔνομα προσηγορίαν ἔχει, οἷον ἀπό τῆς γραμματικῆς ὁ γραμματικός καί ἀπό τῆς ἀνδρείας ὁ ἀνδρεῖος. → Things are said to be named 'derivatively', which derive their name from some other nam
Latin > English (Lewis & Short)
rūmĭnātĭo: ōnis,f. ruminor,
I a chewing over again, chewing the cud, rumination.
I Lit.: animalium, Plin. 11, 37, 79, § 201; Serv. Verg. E. 6, 54.—
B Transf., a doubling; a repetition, return: corticis, Plin. 15, 23, 25, § 94: hiemis, id. 17, 22, 35, § 191.—*
II Trop., a thinking over, revolving in the mind, ruminating, rumination: cotidiana, Cic. Att. 2, 12, 2.
Latin > French (Gaffiot 2016)
rūmĭnātĭō, ōnis, f. (rumino),
1 rumination : Plin. 11, 201 || [fig.] recrudescence, répétition, retour : Plin. 15, 94 ; 17, 191
2 réflexion, méditation : Cic. Att. 2, 12, 2.
Latin > German (Georges)
rūminātio, ōnis, f. (rumino), das Wiederkäuen, I) eig. u. übtr.: a) eig., Plin. 11, 201. Serv. Verg. ecl. 6, 54. – b) übtr., die Verdoppelung, Wiederholung, corticis inter nucleos, Plin. 15, 94: hiemis, Plin. 17, 191. – II) bildl.: de ruminatione cotidiana, wie man täglich das Alte wiederkäue, Cic. ad Att. 2, 12, 2.
Latin > Chinese
ruminatio, onis. f. v. rumino. :: — hiemis 復甚冷。
