εὐλή
Ἡ γλῶσσ' ἁμαρτάνουσα τἀληθῆ λέγει → Inesse linquae veritas lapsae solet → Die Zunge, wenn sie in die Irre geht, spricht wahr
English (LSJ)
ἡ,
A worm, maggot, the larva of the fly (rarely in sg., AP7.472.10 (Leon.)), different fr. ἕλμινς; Hom. only in Il., of worms bred in flesh, 19.26, 24.414, al.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Hdt.3.16, cf.4.205, Hp.Mul.1.75, Pl.Ax.365c, Arist.HA506a30:—of common worms, Orph.L.600.
German (Pape)
[Seite 1078] ἡ (von εἴλω? Andere von οὐλή od. αὐλός), Made, bes. die im verwesenden Fleische, gew. im plur., Il. 19, 26. 24, 414; αἰόλαι, wimmelnde, kribbelnde Würmer, 22, 509; Hippocr.; ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι Her. 3, 16; ζῶσα εὐλέων ἐξέζεσε 4, 205; σηπόμενος καὶ εἰς εὐλὰς καὶ κνώδαλα μεταβάλλων Plat. Ax. 365 c; vgl. Arist. H. A. 2, 6; καὶ σκώληκες Plut. Artax. 16; den sing. hat Hippocr.; Anth. XIV, 149. Von anderen, vielleicht Regenwürmern, Orph. Lith. 15, 91. Vgl. ἕλμινς.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
ver, insecte.
Étymologie: R. ϜελϜ, rouler > ϜεϜλ-, Ϝευλ- ; cf. εἰλέω ou εἴλω.
English (Autenrieth)
(cf. ϝείλω): worm, maggot. (Il.)
Greek Monolingual
εὐλή, ἡ (Α)
συν. στον πληθ.
1. σκουλήκι, προνύμφη μύγας η οποία ζει στο κρέας που σαπίζει («ὑπ' εὐλέων καταβρωθῆναι», Ηρόδ.)
2. γεν. σκουλήκι («εὐλάς τε κάμπας τε»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ε-Fl-a, ίσως < Fελ-ή, με μετάθεση. Πρόκειται για ονοματικό παράγωγο του ρ. είλω «στρέφω, γυρίζω, περιστρέφω»].
