ἀποκριτέον
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
A one must reject, opp. ἐγκριτέον, Pl.R.377c, 413d, cf. Lib.Or.25.53. II one must answer, Pl.Prt.351d, Alc.1.114e, etc.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποκρῐτέον: ῥηματ. ἐπίθ., πρέπει τις νὰ ἀπορρίψῃ, Πλάτ. Πολ. 377C· ἀντίθετον τῷ ἐγκριτέον, αὐτόθι 413D· ἴδε ἀποκρίνω ΙΙΙ. ΙΙ. πρέπει τις νὰ ἀποκριθῇ, ὁ αὐτ. Πρωτ. 351C, Ἀλκ. Ι. 114Ε· ἴδε ἀποκρίνω IV.
Spanish (DGE)
1 hay que rechazar los mitos de contenido malo, Pl.R.377c, cf. 413d
•c. ac. y gen. hay que apartar a los gobernantes que sobornan ἀποκριτέον πράξεως τε καὶ προσηγορίας Lib.Or.25.53.
2 hay que responder οὐκ οἶδα ... εἰ ἐμοὶ ἀποκριτέον ἐστίν Pl.Prt.351d, cf. Alc.1.114e.
Greek Monotonic
ἀποκρῐτέον: ρημ. επίθ. του ἀποκρίνω·
I. αυτό που πρέπει κάποιος να απορρίψει, σε Πλάτ.
II. αυτό που πρέπει κάποιος να απαντήσει, στον ίδ.
