οἰκουρός
Πατὴρ οὐχ ὁ γεννήσας, ἀλλ' ὁ θρέψας σε → Non qui te genuit, est qui nutrivit pater → Dein Vater ist, wer Nahrung dir, nicht Leben gab | nicht Vater ist, wer Leben, sondern Nahrung gab
English (LSJ)
όν, (οὖρος B)
A watching or keeping the house, of a watch-dog, Ar.V.970 ; of a cock, Plu.2.998b ; οἰ. ὄφις, of the sacred serpent in the Acropolis, Ar.Lys.759, Phylarch.72 J., Hsch. II keeping at home : as Subst., οἰκουρός, ἡ, mistress of the house, housekeeper, S.Fr. 487, E.Hec.1277 : as Adj., Id.HF45 (masc.) ; ἡ θεὸς ἡ καλουμένη οἰ. PLond.1.125v.11 (v A.D.) ; used in praise of a good wife, Ph.2.431, D.C.56.3. 2 contemptuously of a man, stay-at-home, opp. one who goes forth to war, λέοντ' ἄναλκιν . . οἰκουρόν A.Ag.1225, cf. 1626, Din.1.82 ; τὸν ὑγρὸν τοῦτον καὶ οἰ. Plu.2.751a ; δίαιτα οἰ. καὶ ἀργή Id.Per.34.
German (Pape)
[Seite 303] das Haus bewachend, hütend; λείπει με τροφὸν τέκνων οἰκουρόν, Eur. Herc. Fur. 45; Hec. 1277; bes. entfernt vom Kampfe, von den öffentlichen Geschäften, zu Hause bleibend, λέοντ' ἄναλκιν ἐν λέχει στρωφώμενον οἰκουρόν, Aesch. Ag. 1198, vgl. 1608, wo es zugleich die Bdtg des Auflauerns hat; Ar. Vesp. 970; bei Din. 1, 82, ἐν ταῖς παρατάξεσιν οἰκουρός, im Ggstz von πρεσβευτής, der sich der Gesandtschaft entzieht; δίαιτα οἰκ. καὶ ἀργή, Plut. Per. 34; von der Frau, lobend, = häuslich, N. T. u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
οἰκουρός: -όν, (οὖρος), ὁ φυλάττων τὸν οἶκον, ἐπὶ κυνός, Ἀριστοφ. Σφ. 970, πρβλ. Λυσ. 759· ἐπὶ ἀλεκτρυόνος. Πλούτ. 2. 998Β· οἰκ. ὄφις, ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ ὄφεως τοῦ ἐν Ἀκροπόλει, Ἀριστοφ. Λυσ. 759, πρβλ. Φύλαρχ. 74. - Καθ’ Ἡσύχ.: «οἰκουρὸν ὄφιν· τὸν τῆς Πολιάδος φύλακα δράκοντα καὶ οἱ μὲν ἕνα φασίν, οἱ δὲ δύο ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἐρεχθέως, τοῦτον δὲ φύλακα τῆς ἀκροπόλεώς φασιν, ᾧ καὶ μελιτοῦτταν παρατίθεσθαι». ΙΙ. ὁ κατ’ οἶκον μένων· ὡς οὐσιαστ., οἰκουρός, ἡ, οἰκοδέσποινα, οἰκοκυρά, Σοφ. Ἀποσπ. 434, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 45· ἐν χρήσει ὡς ἔπαινος καλῆς συζύγου, Φίλων 2. 431, Δίων Κ. 56. 3· - περιφρονητικῶς ἐπὶ ἀνδρός, ὁ μένων κατ’ οἶκον, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸν εἰς πόλεμον ἀπερχόμενον, λέοντ’ ἄναλκιν.. οἰκουρὸν Αἰσχύλ. Ἀγ. 1225, πρβλ. 1626, Δείναρχ. 100. 37· τὸν ὑγρὸν τοῦτον καὶ οἰκ. Πλούτ. 2. 751Α· οὕτω, δίαιτα οἰκ. καὶ ἀργὴ ὁ αὐτ. ἐν Περικλ. 34· ἴδε ἐν λέξ. οἰκουρέω.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
I. qui garde la maison;
II. qui reste à la maison :
1 sédentaire;
2 en mauv. part oisif, inactif.
Étymologie: οἶκος, οὖρος.
Spanish
English (Strong)
from οἶκος and ouros (a guard; be "ware"); a stayer at home, i.e. domestically inclined (a "good housekeeper"): keeper at home.
