πολυδευκής

German (Pape)

[Seite 661] ές, v. l. Od. 19, 521 für πολυηχής, wie Ael. H. A. 5, 38 bemerkt; es soll nach einigen Erklärern von δεῦκος = γλεῦκος herkommen und »sehr süß« bedeuten; nach Andern von einem ungebräuchlichen δευκής, das die Gramm. bald durch ἐοικώς, ὅμοιος, bald durch λαμπρός erkl. Vgl. Nic. Ther. 209. 625.

Greek (Liddell-Scott)

πολυδευκής: -ές, λέξις εἰς ἣν παρατηρητέα τὰ αὐτὰ ὅσα καὶ εἰς τὸ ἀδευκής. Κατὰ πρῶτον ἀπαντᾷ ὡς κύρ. ὄνομα (μετὰ μεταβολῆς τοῦ τόνου) Πολυδεύκης, εος, ὁ, πιθανῶς, = ὁ πολλὴν δόξαν ἔχων, Πολύδεύκης, εἷς τῶν Διοσκόρων, υἱὸς τῆς Λήδας, ἀδελφὸς δὲ τοῦ Κάστορος, φημιζόμενος ἐν τοῖς ἀρχαίοις μύθοις ὡς πὺξ ἀγαθός, Ἰλ. Γ. 237, Ὀδ. Α. 300· ― ὡς ἐπίθ. πολυδευκέα φωνήν, εἶναι διάφ. γραφ. ἀντὶ τοῦ πολυηχέα ἐν Ὀδ. Τ. 521, ― τὴν γραφὴν πολυδευκέα μνημονεύει ὁ Αἰλ. π. Ζ. 5. 38, ὅστις λέγει: «ἤδη μέντοι τινὲς καὶ πολυδευκέα φωνὴν γράφουσι τὴν ποικίλως μεμιμημένην»· ὁ δὲ Ἡσύχ. τὸ πολυδευκέα φωνὴν ἑρμηνεύει «πολλοῖς ἐοικυῖαν»· ἡ λέξις ἀπαντᾷ ὡσαύτως ἐν Νικ. Θηρ. 209 (πολυδευκέα μορφήν μετὰ διαφ. γραφ. πολυδερκέα), καὶ 625 (ἑλιχρύσου π.), ἔνθα ὁ Σχολ. ἑρμηνεύει: τοῦ γλυκέος· ἰδὲ ἐν λ. ἀδευκής.