πάνοιζυς
From LSJ
Dante Alighieri, Paradiso, XXXIII, v. 145
English (LSJ)
υ, gen. υος,
A all-unhappy, ἑστία A.Ch.49 (lyr.).
Greek (Liddell-Scott)
πάνοιζυς: υ, γεν. -υος, ὅλως δυστυχής, πανάθλιος, Αἰσχύλ. Χο. 49.
French (Bailly abrégé)
υς, υ ; gén. υος;
tout à fait infortuné.
Étymologie: πᾶν, ὀϊζύς.
Greek Monolingual
-υ, Α
πάρα πολύ δυστυχής, αθλιότατος, δυστυχέστατος («ἰὼ πάνοιζυς ἑστία», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + ὀϊζύς «αθλιότητα, δυστυχία»].
