ἄσπλαγχνος

English (LSJ)

ον,

   A without bowels, or rather, without heart: metaph., dastard, S.Aj.472; unsympathetic, merciless, Chrysipp.Stoic.2.249. Adv. ἀσπλάγχν-νως Hsch. s.v. ἀνηλεῶς.    II not eating σπλάγχνα, Pl.Com.113.

German (Pape)

[Seite 374] (σπλάγχνον), ohne Eingeweide, dah. herzlos, feig, Soph. Ai. 467, Schol. ἀκάρδιος, δειλός. – Der nicht gegessen hat, Plat. c. Ath. XIV, 644 a.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans cœur litt. sans entrailles, lâche.
Étymologie: ἀ, σπλάγχνον.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no tiene valor, que no tiene coraje γέροντι δηλώσω πατρὶ μή τοι φύσιν γ' ἄ. ἐκ κείνου γεγώς S.Ai.472, cf. Hsch.
2 sin entrañas, cruel, inmisericorde Chrysipp.Stoic.2.249, Sch.A.Th.237a, τίς ἐστιν οὗτος ὁ ποιμὴν ὁ οὕτως ἄ.; Herm.Sim.6.3, κεφαλὴ βασιλίσκων ἄ. Aq.De.32.33, cf. Sm.Pr.17.11, Pall.H.Laus.68.2.
3 que no cata la asadura μόνος ... ἄ. Pl.Com.121.
II adv. -ως cruelmente Hsch.s.u. ἀνηλεῶς.

Greek Monotonic

ἄσπλαγχνος: -ον (σπλάγχνον), αυτός που δεν έχει σπλάγχνα ή καρδιά· μεταφ., άκαρδος, άψυχος, δειλός, σε Σοφ.