ἐπᾴδω
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
German (Pape)
[Seite 894] od. ἐπαείδω (s. ἀείδω), dazu singen; ᾠδὰν ἐμῷ χορῷ Eur. El. 864; θεογονίην Her. 1, 132; vorsingen, ἐπᾴσομαι μέλος Ar. Eccl. 1152; λόγον Plat. Rep. X, 608 a; μῦθον ἐπὶ τῷ θηρίῳ, dabei erzählen, Ael. H. A. 6, 51. Besonders = vorsingen, um Jemanden anzulocken, zu verführen, ἃ αἱ Σειρῆνες ἐπῇδον τῷ Ὀδυσσεῖ Xen. Mem. 2, 6, 11; ταῖς τῶν νέων ψυχαῖς Plat. Legg. VII, 812 c. So Aesch. αἷμα τίς ἀγκαλέσαιτ' ἐπᾴδων, durch Beschwörung, Ag. 1020; τὴν ψυχὴν παρασχεῖν ἐπᾷσαι ταῖς ἐπῳδαῖς, bezaubern, Plat. Charm. 157 c, öfter; auch pass., ἐπᾴδεσθαι ὑπό τινος 176 d.
French (Bailly abrégé)
inf. ao. ἐπᾷσαι;
1 accompagner en chantant;
2 faire entendre des incantations, user d’incantations ou de charmes.
Étymologie: ἐπί, ᾄδω.
