ἔλπομαι

English (Slater)

ἔλπομαι (ἔλπομαι, -εαι, -εται; impf. ἔλπετο coni.)
   1 expect, imagine
   a abs. νῦν δ' ἔλπομαι μέν, ἐν θεῷ γε μὰν τέλος (O. 13.104)
   b c. aor. inf. ἔλπομαι μὴ χαλκοπάρᾳον ἄκονθ' ὡσείτἀγῶνος βαλεῖν ἔξω (P. 1.44) ἔλπετο δ (sc. αὐτὸν) οὐκέτι οἱ κεῖνόν γε πράξασθαι πόνον (Schr.: ἤλπετο codd.) (P. 4.243) τὰ δ' αὐτὸς ἀντιτύχῃ, / ἔλπεταί τις ἕκαστος ἐξοχώτατα φάσθαι (N. 4.92) ἔλπομαι μέγα εἰπὼν σκοποῦ ἄντα τυχεῖν (N. 6.26) ἐγὼ δὲ πλέον' ἔλπομαι λόγον Ὀδυσσέος ἢ πάθαν διὰ τὸν ἁδυεπῆ γενέσθ Ὅμηρον (N. 7.21)
   c c. fut. inf. ἔλπομαι δ' τὸν Ἱπποκλέαν ἔτι καὶ μᾶλλον σὺν ἀοιδαῖς ἕκατι στεφάνων θαητὸν ἐν ἅλιξι θησέμεν (P. 10.55)
   d c. pres. inf. εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεται λτ;τιγτ; λαθέμεν ἔρδων (λελαθέμεν Mommsen: <τι> Mu surus: <κε> Turyn) (O. 1.64) τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν; (Bergk: εἶναι Stobaeus, om. Clem. Alex.: what do you imagine sophia to be ) fr. 61.
   e c. inf. pres.? & κε. ἔτι γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι κλείζειν (κλείξειν Π, v. l. in codd.: sc. ὁδὸν λόγων) (O. 1.109), cf. Turyn at (O. 1.64)