βᾶ
οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω → thou shalt not take the name of the Lord thy God in vain
English (LSJ)
shortd. form of βασιλεῦ,
A king! A.Supp.892 (lyr.). II an exclam. baa! (with ref. to the baaing of a lamb), Hermipp.19.
German (Pape)
[Seite 422] Interjection, bah! Hermipp. bei Eust. zu Il. 11, 438; cf. B. A. 438. (voc. von βᾶς, vgl. πᾶ), alte kurze Form für βασιλεῦ, o König! Aesch. Suppl. 869. 878.
Greek (Liddell-Scott)
βᾶ: συντετμημένον ἀντὶ βασιλεῦ, Αἰσχύλ. Ἱκ. 892, Βαλκ. Ἡρόδ. 4. 59. Ἀδων. σ. 383· οὕτω μᾶ, δῶ ἀντὶ μάτηρ, δῶμα, πρβλ. Λοβ. Παραλ. σ. 78. Ὀνομαστική τις Βᾶς ἀπαντᾷ παρὰ Μέμν. ἐν Φωτ. Βιβλ. 228, πρβλ. Α. Β. 1181. ΙΙ. ἐπιφώνημα, μπᾶ! Ἕρμιππ. Δημ. 9.
French (Bailly abrégé)
pê par réduction de βασιλεῦ, ô roi !.
Étymologie: DELG abréviation de πατήρ dans les scholies.
Spanish (DGE)
baa onomatopeya del balido de un cordero, Hermipp.18; cf. βῆ.
exclam. ὦ βᾶ tal vez abreviación de ὦ βασιλεῦ rey A.Supp.892, 902.
Greek Monotonic
βᾶ: συντετμ. τύπος αντί βασιλεῦ, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
βᾶ: [voc. к βασιλεύς I] о царь!, по друг. = βῆθι Aesch.
Frisk Etymological English
1.
Grammatical information: interj.
Meaning: imitation of the bleating of a lam (Hermipp. 19).
Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]
Etymology: Imitation of a real sound. Cf. βῆ.
2. Meaning: Abbreviation of βασιλεῦς A. (Supp. 892,lyr.)
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: Cf. Schwyzer 423 A. 2. But there is a var. lect. πᾶ, abbr. of πατήρ.
