εἰσπνήλας
From LSJ
ποντίων τε κυμάτων άνήριθμον γέλασμα, παμμῆτόρ τε γῆ (Aeschylus' Prometheus Bound l. 90) → O infinite laughter of the waves of ocean, O universal mother Earth
English (LSJ)
or εἴσπνηλος, ου, ὁ,
A louer (cf. foreg. II), Call. Fr.169, Theoc.12.13.
German (Pape)
[Seite 745] ὁ, lakon., der Liebhaber eines Knaben, Callim. fr. 169.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
soupirant, amoureux à Lacédémone.
Étymologie: εἰς, πνέω.
Spanish (DGE)
-ου
• Alolema(s): εἴσπνηλος Theoc.12.13
‘inspirador’ término lacon. para designar al amante, enamorado homosexual masc., Call.Fr.68, Theoc.l.c., Et.Gen.α 282, cf. εἰσπνέω I 3.
Greek Monotonic
εἰσπνήλας: ὁ, αυτός που εμπνέει έρωτα, εραστής, σε Θεόκρ.
