ἐναντίβιον

ἔργοισι χρηστός, οὐ λόγοις ἔφυν μόνον → a friend in deeds, and not in words alone

German (Pape)

[Seite 826] adv., entgegenstrebend (βία), entgegen; Hom. mit μεῖναι, Od. 14, 270; ἐλθεῖν, Il. 20, 130; μάχεσθαι u. ä., πολεμίζειν τινός, 20, 85.

adv.
en opposant force contre force, face à face ; ἐναντίβιόν τινος en luttant en face de qqn.
Étymologie: ἔναντι, βία.

with hostile front against, Od. 14.270, Od. 17.439, Il. 20.130.

ἐναντίβιον: adv. противоборствуя, оказывая сопротивление, против, лицом к лицу (μεῖναι, πολεμίζειν τινός Hom.).