ἐπιμορφάζω
ἡ δὲ φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος → nature, however, avoids what is infinite, because the infinite lacks completion and finality, whereas this is what Nature always seeks
English (LSJ)
A pretend, c. inf., Ph.1.387; ὅτι . . ib.96; ὡς, c. part., ib.193: abs., ib.363. II. c.acc., simulate, εὐσέβειαν, τὸ ἀδέσποτον, ib.340,698:—Med., Hsch.
German (Pape)
[Seite 964] den Schein wovon annehmen, erheucheln, τί, Philo, K. S.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιμορφάζω: ὑποκρίνομαι, προσποιοῦμαι, Λατ. simulare, ἀλήθειαν, εὐσέβειαν Φίλων 1. 340, 387, 698, Κλήμ. Ἀλ. 41. ― Μέσ. -άζομαι καὶ -ίζομαι, Εὐσέβ. ΙΙ. 781Α, IV. 804Β, κλ. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ἐπιμορφάζονται· σχηματίζονται».
Greek Monolingual
ἐπιμορφάζω (AM)
1. προσποιούμαι, προφασίζομαι, υποκρίνομαι
2. αποδίδω εσφαλμένα κάτι σε κάποιον
3. μιμούμαι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + μορφάζω «χειρονομώ» (< μορφή)].
