ἀντιχαλεπαίνω
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
A to be embittered against, D.H.17.5, Plu.2.468b.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντιχᾰλεπαίνω: χαλεπαίνω κατὰ χαλεπήναντος, Διον. Ἁλ. Ἐκλογαὶ τ. 4, σ. 2335, 17, ἔκδ. Reisk., Πλούτ. 2. 468Β.
French (Bailly abrégé)
se fâcher ou être fâché contre, τινι.
Étymologie: ἀντί, χαλεπαίνω.
Spanish (DGE)
estar enfadado a su vez, estar disgustado c. dat. τοῖς ἐκείνων πάθεσι Plu.2.468b
•abs. D.H.17.5.
Greek Monolingual
ἀντιχαλεπαίνω (Α)
οργίζομαι, δυσανασχετώ εναντίον κάποιου.
Russian (Dvoretsky)
ἀντιχᾰλεπαίνω: в свою очередь сердиться (τινί Plut.).
