λιθίδιον
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
τό, Dim. of λίθος,
A pebble, gem, Pl.Phd.110d, Arist.Pr. 934b22, Plu.2.979b, Luc.Hist.Conscr.4. 2 gravel in the urine, Hp. Coac.578 (pl.); stone in the bladder, Paul.Aeg.6.60 (sg.).
German (Pape)
[Seite 44] τό, dim. von λίθος, Steinchen, Plat. Phaed. 110 d u. Sp., wie Luc. hist. conscrib. 4. Auch Edelstein, Clem. Al. – Vom Blasenstein, Hippocr.
Greek (Liddell-Scott)
λῐθίδιον: τό, ὑποκορ. τοῦ λίθος, «λιθάρι», «χαλίκι», Πλάτ. Φαίδων 110D, Ἀριστ. Προβλ. 23. 29. 2) λίθος ἐν τῇ κύστει, Ἱππ. Κωακ. Προγν. 215.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
petite pierre ; particul.
1 pierre, calcul vésical;
2 pierre précieuse.
Étymologie: λίθος.
Greek Monolingual
λιθίδιον, τὸ (ΑM) λίθος
μσν.
λίθος στην ουροδόχο κύστη
αρχ.
1. λιθάρι, πετραδάκι
2. πολύτιμος λίθος («τὰ ἐνδάδε λιθίδια εἶναι ταῡτα τὰ ἀγαπώμενα μόρια, σάρδιά τε καὶ ἰάσπιδας καὶ σμαράγδους», Πλάτ.)
3. άμμος στα ούρα.
Greek Monotonic
λῐθίδιον: τό, υποκορ. του λίθος, λιθαράκι, χαλίκι, σε Πλάτ.
Russian (Dvoretsky)
λῐθίδιον: (ῐδ) τό камешек Plat., Arst., Luc.
