φειδίτιον
τὸ κατὰ τὴν τῆς αὑτοῦ ψυχῆς ἐπίταξιν τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή, τά γε ἀνθρώπινα → the desire that, if possible, everything,—or failing that, all that is humanly possible—should happen in accordance with the demands of one's own heart
English (LSJ)
[ῑτ], τό, A common mess at Sparta, later name for the earlier ὰνδρεῖον (v. ἀνδρεῖος 111), Arist.Pol.1271a27, 1272a2, b34, Rh.1411a25, Antiph.44.3, Dicaearch.Hist.23, Phylarch.44 J., D.H.2.23, Cic. Tusc.5.34.98, Ἑλληνικά 1.18, 19 (Gytheum, i A. D.), Plu.Lyc.12 (hence Porph.Abst.4.4), Agis 8, Cleom.13, Phoc.20, Paus.7.1.8, IG5(1).128.13, al. (ii A. D.), Philostr.VA4.27, Them.Or.19.227b, Hsch. s. vv. διαφοιγοιμόρ, φιδίτια, Phot. s.v. συσσιτίαι, Suid. s.v. Λυκοῦργος, φιλίτια, Eust.1413.23. II dining-hall in which the meals took place, X.HG5.4.28, Lac.3.5, 5.6, Phld.Mus.pp.18,86 K., D.Chr.2.44, Plu.Lyc.26, Ages.20, Id.2.697e, Ath.4.139c. [Quantity given by εἰς τὰ φιδίτια (φειδ- codd.Ath.) at end of iambic line in Antiph. l. c., where φῐδῐ- is possible but involves an unlikely φῐδῐτης.] (Written φιδείτια in ἑλληνικά l. c., φειδείτιον (or -α) in IG5(1)Il.cc. (exc. φειδίτιον in 1507); but dat. φιλιτείοις and φιλειτείοις in Phld. Il. cc. (Pap.); this contradiction in the early evidence is unexplained; the form φιδ- or φειδ- is corroborated by Plu.Lyc.12, where it is suggested that the word comes from φιλία with substitution of δ for λ, or from φειδώ, or from *ἐδίτια ('eatings', cf. ἐδωδή) with prefixed φ. Codd. have φιδίτια (or ον) in Arist.Pol. (v.l. φιλίτια), Plu. (exc. φιτιδίοις v. l. in Cleom. l. c., φιλιτίων all codd. in Phoc. l.c., φιλίτια all codd. in 2.714b, φιλέστιον in 2.697e), Hsch.; φειδίτια in Paus., Ath. (who cites Antiph., Dicaearch.Hist., Phylarch.), Eust.; φιλίτια in X. (v.l. φιδίτια in HG l. c.), Arist.Rh. (φιδίτια Sch.), D.H., D.Chr., Philostr., Them., Suid.; philitiis in Cic.)
German (Pape)
[Seite 1260] τό, auch φιδίτιον, gew. im plur. φειδίτια, bei den Lacedämoniern von Staats wegen angeordnete, öffentliche Mahlzeiten, συσσίτια, an denen alle Bürger Theil nahmen, und bei denen sich alle denselben Gesetzen der Sparsamkeit (φείδομαι) unterwarfen; auch der öffentliche Ort, wo die φειδίτια gehalten wurden; Arist. rhet. 3, 10 nennt Jemand τὰ καπηλεῖα τὰ Ἀττικὰ φειδίτια, wo Bekker φιδίτια aufgenommen hat. S. auch φιλίτιον.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
v. φιδίτιον.
Greek Monolingual
τὸ, Α
βλ. φιδίτιον.
Russian (Dvoretsky)
φειδίτιον: и φιδίτιον τό (преимущ. pl.) (у лакедемонян) общая трапеза (в которой принимали участие все совершеннолетние мужчины) Arst., Plut.
