ίον

Greek Monolingual

το (ΑΜ ἴον)
ο μενεξές, η βιολέτα («λειμῶνες μαλακοὶ ἴου», Ομ. Οδ.)
αρχ.
1. το κρίνο
2. κάθε άνθος
3. διακοσμητικός λίθος με σκοτεινό χρώμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Τόσο η γλώσσα του Ησυχίου γία
ἄνθη όσο και η μετρική δομή της λ. οδηγούν σε αρχικό τ. Fίον, που συνδέεται με το λατ. viola. Η λ. και στις δύο γλώσσες αποτελεί πιθ. δάνειο μεσογειακής προελεύσεως.
ΠΑΡ. αρχ. ιόεις
νεοελλ.
ιονίδιο.
ΣΥΝΘ. ιοβαφής, ιοειδής (Ι), ιοστέφανος
αρχ.
ιοβάπτης, ιοβλέφαρος, ιοβόστρυχος, ιόγληνος, ιοδερκής, ιόδετος, ιοδνεφής, ιόζωνος, ιοθαλής, ιόκολπος, ιοπάρειος, ιόπεπλος, ιοσάκχαρ, ιόστεπτος
μσν.
ιοβάφινος, ιοζούλαπον
νεοελλ.
ιοστεφής].