ἑστιατόριον
From LSJ
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
English (LSJ)
later ἑστιᾱτ-ειον, τό, A = ἑστιατήριον, IG11(2).144A68 (Delos, iv B. C.), Theopomp.Hist.32, Bull.Soc.Alex.5.126 (iii B. C.), Sammelb.6596 (ii B. C.), D.H.2.23, SIG1109.141 (Athens, ii A. D., -είου) : Ion. ἱστιητόριον Hdt.4.35 : Rhod. ἱστιατόριον IG12(1).677 (iii B. C.).
German (Pape)
[Seite 1044] τό, = ἑστιατήριον, Theopomp. bei Ath. XII, 531 f; D. Hal. 2, 23; Plut. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἑστιατόριον: τό, = ἑστιατήριον, Θεοπόμπ. Ἱστ. 33, Διον. Ἁλ. 2. 23.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
salle de festin, salle à manger.
Étymologie: ἑστιάτωρ.
Russian (Dvoretsky)
ἑστιᾱτόριον: τό помещение для пиршества, обеденный зал Plut.
