συστάδα
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
Greek Monolingual
η / συστάς, -άδος, ΝΜΑ, και ξυστάς Α
ομάδα από αντικείμενα, ιδίως δένδρα ή θάμνους, που στέκονται κοντά το ένα με το άλλο
νεοελλ.
το σύνολο τών δένδρων που φύονται σε μια δασική έκταση
αρχ.
1. (κατά τον Πολυδ.) «ζυγὰς μὲν καὶ συστὰς ἡ ἀμπελόφυτος γῆ, εἰ μὴ κατὰ στοῑχον εἴη πεφυτευμένη, στοιχὰς δὲ ἡ κατὰ στοῑχον»
2. φρ. α) «συστάδες ἀμπέλων» — αμπέλια φυτεμένα το ένα κοντά στο άλλο
β) «συστάδες θαλάσσης» και «συστάδες ὀμβρίων ὑδάτων» — ο τόπος όπου μαζεύεται νερό (Στράβ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. συστα- του συνίσταμαι (πρβλ. παθ. μέλλ. συστα-θήσομαι) + κατάλ. -άς, -άδος
(πρβλ. παραστ-άς)].
