ἀρτύς
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
σύνταξις, Hsch.; cf. ἀρτύν· φιλίαν καὶ σύμβασιν ἢ κρίσιν, Id. (cf. ἀραρίσκω, ἀρθμός).
German (Pape)
[Seite 363] ύος, ἡ, ion. = ἀρθμός, Hesych.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρτύς: -ύος, ἡ, (*ἄρω) Ἴων. ἀντὶ ἀρθμός, «ἀρτύν. φιλίαν, καὶ σύμβασιν, καὶ κρίσιν» Ἡσύχ., «ἀρτύς· σύνταξις» ὁ αὐτ. Ἡσύχ.
Spanish (DGE)
-ύος, ἡ
amistad, acuerdo, relación ἀρ[τὺν πιστο] τέρην ἔταμες Call.Fr.80-82 (add. en vol.II p.113), cf. ἀρτύς· σύνταξις y ἀρτύν· φιλίαν. καὶ σύμβασιν. ἢ κρίσιν Hsch.
• Etimología: De la raíz *H2er-, cf. lat. artus ‘articulación’, het. ḫardu- ‘descendiente’.
