ἐγκλητέος

English (LSJ)

α, ον, A to be blamed, ἀμέλειαι Plu.2.1051c. II ἐγκλητέον one must blame, τινί Plb.4.60.9; τῇ προνοίᾳ M.Ant.12.24.

Greek (Liddell-Scott)

ἐγκλητέος: α, ον ῥηματ. ἐπίθ., ἀξιοκατάκριτος, ἐπίψογος, Πλούτ. 2. 1051C.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
digne d’être blâmé.
Étymologie: ἐγκαλέω.

Spanish (DGE)

-ον
reprensible, censurable ὁ Δημόκριτος Plu.2.1111a, cf. Didym.Gen.138.3, Poll.3.139, ὁ Ζεύς Plu.2.1051a, de abstr. ἀμέλειαι negligencias reprensibles Chrysipp.Stoic.2.338.

Russian (Dvoretsky)

ἐγκλητέος: adj. verb. к ἐγκαλέω.