ἕκατος
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ὁ, shortened fr. ἑκατη-βόλος (q.v.), epithet of Apollo, Il.7.83, 20.295:—as substantive, ἕκατος, ὁ, 1.385,20.71 (connected with ἑκατόν (sc. βέλη) by Simon.26 A):—fem. ἑκάτη, epithet of Artemis, A.Supp. 676 (lyr.), Corn.ND32.
German (Pape)
[Seite 753] ὁ, weit-, fernhin schießend, Beiwort des Apollo, Il. 7, 83. 20, 295 u. sp. D.; ἑκάτη, Bein. der Artemis, Aesch. Suppl. 661, s. nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
ἕκᾰτος: ὁ, (ἑκὰς) ὁ τοξεύων μακράν, ὡς τὸ ἑκηβόλος, ἐπίθ. τοῦ Ἀπόλλωνος, Ἰλ. Η. 83., Υ 295· ὡς οὐσιαστ., ἕκατος, ὁ, Ἰλ. Α. 385., Υ 71· - θηλ. ἑκάτη, ἐπίθ. τῆς Ἀρτέμιδος, Αἰσχύλ. Ἱκ. 676· πρβλ. Ἑκάτη.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui frappe au loin (Apollon) ; ὁ Ἕκατος le dieu qui frappe au loin (Apollon).
Étymologie: ἑκάς.
English (Autenrieth)
(ϝεκάς): far-working, subst., the far-worker; epithet of Apollo; cf. ἑκάεργος, ἑκατηβόλος. (Il.).
Greek Monotonic
ἕκᾰτος: ὁ (ἑκάς), αυτός που τοξεύει από μακριά, επίθ. του Απόλλωνα, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ἕκᾰτος: ἑκάς далекоразящий (эпитет Аполлона и Артемиды) Hom., Her., Aesch.
