δίκω
Ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς μετεωρίζεται ἐπαίρεταί τ' ἄνθρωπος → Borne up by words, the mind soars aloft, and we reach the heights (Aristophanes, Birds 1447f.)
English (LSJ)
v. δικεῖν.
Spanish (DGE)
alcanzar, golpear fig., en v. pas. καρδία μου δίκεται Chr.Pat.466, v. δικεῖν.
French (Bailly abrégé)
seul. prés. réc. et ao.2 : prés. 3ᵉ sg. δίκει ARSTNT. 2,1 ; ao.2, 3ᵉ sg. ἔδικε PD. O. l.c. ou sans augm. 3ᵉ pl. δίκον PD. P. 9,123 ; EUR. Ph. 641, d'où impér. 2ᵉ pl. δίκετε, EUR. Bacch. 600 ; part. δικών, ESCHL. Ch. 99 ; EUR. Or. 992, 1469;
lancer, jeter : δ. τί τινι PD. O. 10,72, lancer une chose contre une autre ; δ. τι ἀπό τινος EUR. Ph. 1489, jeter une chose loin d'une autre.
Étymologie: R. Δικ, lancer ; cf. δίσκος.
Greek (Liddell-Scott)
δίκω: ἴδε ἐν λ. δικεῖν.
Greek Monotonic
δίκω: βλ. δικεῖν.
German (Pape)
nur aor. ἔδικον, δικεῖν, von den Alten stets = βάλλω erkl., werfen; πέτρῳ Pind. Ol. 11.72; στεφάνους P. 9.123; τεῦχος Aesch. Ch. 97; πεδόσε σώματα Eur. Bacch. 601; vgl. Phoen. 643, 672; Aristaen. 2.1 bildete ein praes. τόξα δίκει. Vgl. δίσκος, δίκτυον.
