ζυγιάζω
From LSJ
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
Greek Monolingual
(Α ζυγιάζω)
1. ζυγίζω, σταθμίζω
2. μτφ. κρίνω, συγκρίνω, εκτιμώ συγκρίνοντας («την ξενιτιά, την αρφανιά, την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τά ζύγιασαν, βαρύτερά ειν' τα ξένα», δημ. τραγ.)
3. μέσ. ζυγιάζομαι και ζυγιέμαι
α) ισορροπώ, αιωρούμαι, μένω μετέωρος στον αέρα, ιδίως για αρπακτικά πτηνά
β) ταλαντεύομαι προσπαθώντας να ισορροπήσω, ιδίως για πτηνά, σχοινοβάτες, μικρά πλοία κ.λπ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζύγι(ν) + παραγ. κατάλ. -ιάζω ή < ζυγίζω κατά τα ρήματα σε -ιάζω).
