κωπώ
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ παραδόξως ἀλαζονεύονται, μηδὲ τὰ κοινὰ τοῖς ἀνθρώποις ἐπιτελεῖν δυνάμενοι → One would use this fable for those who give themselves unreasonable airs, but can't handle everyday life (Aesop 40)
English (LSJ)
οῦς, ἡ, wreathed staff used in the δαφνηφόρια in Boeotia, Procl. ap. Phot.Bibl.p.321 B.
Greek (Liddell-Scott)
κωπώ: -οῦς, ἡ, ἡ ἐστεμμένη ῥάβδος κατὰ τὰ δαφνηφόρια ἐν Βοιωτίᾳ, Πρόκλ. ἐν Φωτίου Βιβλ. 321. 25.
Greek Monolingual
(I)
κωπώ, -οῦς, ἡ (Α)
στολισμένη ράβδος που χρησιμοποιούσαν κατά τα Δαφνηφόρια στη Βοιωτία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κώπη + επίθημα -ώ, -ούς, χαρακτηριστικό γυναικείων ονομάτων (πρβλ. κοσμ-ώ). Η σύνδεση της λ. με το κήπος δεν φαίνεται πιθανή].
(II)
κωπῶ, -έω και -άω (Α) κώπη
1. εξοπλίζω σκάφος με κουπιά
2. εφοδιάζω με λαβές
3. βάζω το χέρι στο ξίφος, σύρω το ξίφος.
Frisk Etymological English
-οῦς
Grammatical information: f.
Meaning: wreathed staff used in the Daphnephoria (Boeot.; Procl.); also as PN.
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: Personification in -ώ (Schwyzer 478) of κώπη. Not with Schönberger Glotta 29, 87ff. and Pisani Ist. Lomb. 77, 558ff. to κῆπος.
Frisk Etymology German
κωπώ: -οῦς
{kōpṓ}
Grammar: f.
Meaning: bei den Daphnephorien getragene Stange (böot.; Prokl.), auch als EN.
Etymology: Personifikation auf -ώ (Schwyzer 478) von κώπη. Nicht mit Schönberger Glotta 29, 87ff. und Pisani Ist. Lomb. 77, 558ff. zu κῆπος.
Page 2,63
