μηλοτρόφος
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
ον, sheep-feeding, Ἀσίη Archil.26; Ἀσίς A.Pers.763; Ἀρκαδία B.10.95; Λιβύη Orac. ap. Hdt.4.155.
German (Pape)
[Seite 173] Schaafe nährend; Ἀσία, Archil. frg. 89; Aesch. Pers. 749; sp. D., wie Nonn.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui nourrit des brebis ou des troupeaux.
Étymologie: μῆλον¹, τρέφω.
Russian (Dvoretsky)
μηλοτρόφος: питающий овец (Λιβύη Her.; Ἀσίς Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
μηλοτρόφος: -ον, ὁ τρέφων πρόβατα, Ἀσίη Ἀρχίλ. 22· Λιβύη χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 4. 155· Ἀσὶς Αἰσχύλ. Πέρσ. 763· κατ’ Ἀρκαδίαν μηλοτρόφον Βακχυλ. Χ, 95, Blass· ποιμὴν Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. ι΄, 2.
Greek Monolingual
μηλοτρόφος, -ον (Α)
αυτός που εκτρέφει πρόβατα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μῆλον (ΙΙ) «πρόβατο» + -τρόφος (< τρέφω)].
Greek Monotonic
μηλοτρόφος: -ον, αυτός που εκτρέφει πρόβατα, Χρησμ. παρ' Ηροδ., Αισχύλ.
