πάλλιον
ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις → even at the price of death, the fairest way to win his own exploits together with his other companions | but even at the risk of death would find the finest elixir of excellence together with his other companions | but to find, together with other young men, the finest remedy — the remedy of one's own valor — even at the risk of death
Greek Monolingual
και παλλίο(ν), το (ΑΜ πάλλιον και παλλίον)
επενδύτης
νεοελλ.
1. στενή και επιμήκης λωρίδα μάλλινου λευκού υφάσματος, η οποία κοσμείται με πέντε ενυφασμένους μελανούς σταυρούς και φέρεται στους ώμους από τους επισκόπους της Δυτικής Εκκλησίας, ως ένδειξη της εύνοιας του πάπα και ως σύμβολο της αναλήψεως αρχιερατικής δικαιοδοσίας
2. ένδυμα που φέρεται από τους μοναχούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως σύμβολο της αφθαρσίας και σεμνότητας και το οποίο ταυτίζεται σήμερα με το εξώρασο
μσν.-αρχ.
(στους Ρωμαίους) τετράπλευρο ή ορθογώνιο τεμάχιο υφάσματος, κατά απομίμηση του ελληνικού ιματίου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. pallium (< palla «στολή, πέπλος»), πιθ. ελληνικής προέλευσης].
