δριμύς

English (LSJ)

εῖα, ύ,

   A piercing, sharp, keen, βέλος Il.11.270: metaph., δριμεῖα μάχη 15.696, Hes.Sc.261; δ. χόλος Il.18.322; μένος Od.24.319; ἄχος Hes.Sc.457; θυμός A.Ch.391 (lyr.).    II of things which affect the eyes or taste, keen, pungent, acrid, of smoke, δριμύτατος καπνῶν Ar.V.146; of radish, etc., opp. γλυκύς, X.Mem.1.4.5, cf. Pl.Com.154 (Sup.); χυμός Arist.de An.422b13; ὀσμαί ib.421a30; δριμέσιν ἰητρεύειν with pungent drugs, Hp.Fract.27; δ. οἶνος Luc.Merc.Cond.18. Adv. -έως: Comp. δριμύτερον, ὄζειν Arist.Pr.907a13; ῥεύματος δριμύτερον γενομένου Hp.VM18.    III metaph., of persons, bitter, fierce, ἀλάστωρ A.Ag.1501 (lyr.); ἄγροικος Ar.Eq.808, etc.; also, keen, shrewd, κρόταλον E.Cyc.104; ἔντονοι καὶ δ. Pl.Tht.173a; δ. καὶ δικανικός ib. 175d; δ. ἐν τῷ ἀποκρίνεσθαι Arist. Top.156b37; λόγος δριμύτατος Id.SE182b37 (but λέξις and λόγος δ. of striking turns of phrase, Hermog.Id.1.2, 2.5): neut. as Adv., δριμὺ βλέπειν look bitter, Ar.Ra. 562; but also to look sharply, keenly, Pl.R.519a, Luc.Symp.16; ἐνορᾶν Id.Cat.3, Ael.VH14.22, D.C.59.26:—regul. Adv. δριμέως, Anaxandr.15.3; ἐρασθῆναι Ael.NA7.15; δριμύτατα ἀλγεῖν Id.VH 12.1.

German (Pape)

[Seite 667] εῖα, ύ, scharf, durchdringend, stechend, von der Wirkung aufs Gefühl; vgl. Plat. Tim. 66 a. Homer viermal: Iliad 15, 696 δριμεῖα μάγη; 18, 322 δριμὺς χόλος; 11, 270 ὡς δ' ὅτ' ἂν ὠδίνουσαν ἔχῃ βέλος ὀξὺ γυναῖκα, δριμύ, τό τε προϊεῖσι μογοστόκοι εἰλείθυιαι, Ἥρης θυγατέρες πικρὰς ὠδῖνας ἔχουσαι; Odyss. 24, 319 ἀ νὰ ῥῖνας δέ οἱ ἤδη δριμὺ μένος προύτυψε. – Folgende : ἀλγηδών Polem. 1, 25; καπνός Ar. Vesp. 146, der in die Augen beißt; vom Geschmacke, χυμός Arist. anim. 2, 10; οἶνος Luc. tuere. cond. 18; vom Geruche, Ar. Plut. 693; Arist. anim. 2, 9; Xen. Mem. 1, 4, 5 setzt bei der Empfindung des Geschmacks τὰ γλυκέα den δριμέα gegenüber, u. so öfter vom Geschmacke, = bitter, herb, Theophr. Auch vom stechenden Blicke, δριμὺ βλέπειν Ar. Ran. 562 Philp. 50 (IX, 777), finster, zornig aussehen; ἀποβλέπειν, ἐνορᾶν, Luc. Pseud. 32; Ael. V. H. 14, 22; δριμὺ βλέμμα Hdn 4, 5, 17. – Häufig übertr. scharf, heftig; μάχη Hes. Sc. 261; ἄχος Hes. Sc. 457; vgl. Aesch. Ch. 386; Ag. 1482 ἀλάστωρ, streng, unerbittlich, δριμύτατος, der heftigste, Ar. Vesp. 277 u. öfter; γολή Theocr. 1, 18; δριμὺ καὶ ὑβριστότατον θηρίων Plat. Legg. VII, 808 d; ἔρως, Plat. epigr. 6 bei D. L. 3. 31, in der Anth. (VII, 217) steht γλυκύς, s. Iac zur St.; ἔρως εἰρήνης Plut. Num. 16; begierig, Ael. H. A. 10, 14. – Vom Geiste, durchdringend, scharfsinnig, verschmitzt, acutus; Σισύφου γένος Eur. Cycl. 104; καὶ ἔντονοι Plat. Theaet. 173 a; καὶ δικαινικός 175 d; vgl. Ar. Av. 255; Sp.