φθορά

English (LSJ)

Ion. φθορή, ἡ, (φθείρω)

   A destruction, ruin, Hdt.2.161, 7.18, Hp.Vict.1.5, A.Ag.406 (lyr.), etc.; of persons, death, esp. by some general visitation, as pestilence, Th.2.47, Pl.Lg.677a (pl.), GDI 5104c11 (Crete, pl.); ἀνδροθνῆτας Ἰλίου φθοράς A.Ag.814.    b of animals, loss by death, PStrassb.24.26,31 (ii A. D.).    2 Philos., passing out of existence, ceasing to be, γενομένῳ παντὶ φ. ἐστι Pl.R. 546a; περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς Id.Phd.95e, title of work by Arist., cf. Pl.Phlb.55a, Arist.Ph.229b13, Gal.6.6; ἡ φ. μεταβολή τίς ἐστι τῶν φθειρομένων εἰς τοὐναντίον ἑκάστῳ Plu.2.948f: pl., Pl.Phd.96b, R.490e, al.: with dat. (instrumental), ἡ μεγίστηφθορὰ ὕδασιν Id.Ti.23c, cf. 22d.    3 deterioration, εἰς καρπογονίαν in respect of . . Thphr.CP 5.8.2.    b loss by deterioration, ἐκφορίου . . ἀνυπολόγου πάο ης φθορᾶς PTeb.105.3,18 (ii B. C.); damage, ἐκτεῖσαι τὴν γεγονυῖαν ὑπ' αὐτῶν τοῦ χόρτου . . φ. BGU1824.29 (i B. C.); misspelt φθαρά ib.1866.3 (i B. C.).    4 seduction, ἐλευθέρων Lexap. Aeschin.1.12; παρθένων, γυναικῶν, Plu.2.712c (pl.), Vett.Val.2.37 (pl.), cf. Parth.35.3, D.H.2.25; rape, Str.6.1.6.    5 abortion or miscarriage, IG22.1365.22, 1366.7, Sor.1.56, Gal.17(1).800; τοῦ ἐμβρύου Sor.1.59.    6 gradation of colours in painting, Plu.2.346a; τὰς μίξεις τῶν χρωμάτων οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσι ib.725c, cf. 393c.    7 = φθόη, Hp.Aph.7.80.    8 storm-tossings or shipwrecks, τί τοι λέγοιμ' ἂν τὰς ἐν Αἰγαίῳ φθοράς; E.Hel.766; cf. φθείρω 11.4.

German (Pape)

[Seite 1272] ἡ, ion. φθορή, Verderben, Vernichtung, Zerstörung, Her. 2, 161; Verlust, ἀνθρώπων Thuc. 7, 27; Untergang, Her. 7, 18; ἄγουσά τ' ἀντίφερνον Ἰλίῳ φθοράν Aesch. Ag. 394; u. im plur. 788; σκοποῦσι τὴν πάλαι γένους φθοράν Soph. O. C. 370; ἐπεὶ γενομένῳ παντὶ φθορά ἐστιν Plat. Rep. VIII, 546 a; νόσων ἢ πολέμων φθορά Legg. V, 741 e; Ggstz von γένεσις Phaed. 95 e u. oft, wie Folgde; Arist. hat περὶ γενέσεως καὶ φθορᾶς geschrieben. – Schändung eines Mädchens, Verführung der Unschuld, τῷ τῆς ἐλευθέρων φθορᾶς νόμῳ Aesch. 1, 12, wo das Gesetz steht; Plut. Marc. 1. – Bei Malern das Verreiben der Farben in einander; Plut. sagt de glor. Ath. 2, Apollodor habe erfunden φθορὰν καὶ ἀπόχρωσιν σκιᾶς.