πολύκοινος

English (LSJ)

ον,

   A common to many or to all, τὰν π. ἀγγελίαν, i.e. death, Pi.P.2.41; π. Ἅιδας S.Aj.1192 (lyr.); πυρετός Hp.Flat.6 (prob.); εὐδαιμονία, ἀγαθόν, Arist.EN1099b18, MM1204b1; εὐτυχία Them.Or.1.6d.    II promiscuous in sexual relations, Ptol.Tetr. 172, Cat.Cod.Astr.8(4).176.

German (Pape)

[Seite 664] Vielen gemein; ἀγγελία, Pind. P. 2, 41; Ἅιδης, Soph. Ai. 1172, der allgemeine, alle Menschen gleichmäßig umfassende; εὐδαιμονία, Arist. Eth. Nicom. 1, 9, 3; Sp.; auch ἑταίρη, Man. 5, 142, wie γυνή, Alciphr. 3, 50.

Greek (Liddell-Scott)

πολύκοινος: -ον, ὁ κοινὸς πολλοῖς ἢ τοῖς πᾶσι, τὰν π. ἀγγελίαν, δηλ. τὸν θάνατον, Πινδ. Π. 2. 77· π. Ἅιδης Σοφ. Αἴ. 1192· εὐδαιμονία Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 9, 4.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
commun à plusieurs ou à beaucoup.
Étymologie: πολύς, κοινός.